Hofjes waren en zijn een begrip in Amsterdam. Vaak is er van buitenaf niet meer aan te zien dan een deur of een poortje, maar daar gaat al eeuwen een levendige gemeenschap achter schuil.
Dat is ook vaak de reden dat de hofjes schuil gaan achter deuren of poortjes. Dat was ten eerste om de rust in het hofje te bewaren, maar ook om nieuwsgierige buurtbewoners buiten te houden. En op die manier konden de inwoners van het hofje ook een beetje in de gaten gehouden worden. Dit gebeurde onder andere door de opzichter van het hofje. Deze had een net iets grotere woning bij de ingang van het hofje en lette heel goed op wie het hofje in- en uit kwam en of iedereen zich aan de regels hield. Een van die regels kon bijvoorbeeld zijn dat de was alleen op een speciale dag gedaan mocht worden, waarbij de was gezamenlijk werd opgehangen. Het was trouwens niet zo dat er in de hofjes mensen zaten die nergens anders terecht konden. Vaak moest er een soort toelatingsgeld betaald worden om in het hofje te mogen wonen en moest je van onberispelijk gedrag zijn.
![]() |
Claes Claesz. en Anslo's hofje |
Ook eens de hofjes van dichtbij, en met een beetje geluk van binnenuit, zien? Dat kan natuurlijk! Ga op 11 juni mee op de speciale Jordaanwandeling of neem contact op met Verhalenschat.
Van verborgen achter deurtjes naar verborgen onder de grond. Volgende keer neem ik jullie mee naar een aantal van de (inmiddels) verborgen begraafplaatsen in de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten